Ben öyle yalnız, öyle yalnızım ki...
Ellerim hiç böyle üşümemişti.
Şimdi gözlerimin en siyahında,
Hüzün benim kadar üşenmemişti.
Bir sabah vaktinde ince yağmurlar
Bir akşam vakti yalnızlardaydım.
Bir gece vakti siyah perdelerde,
Camlarda, incecik buğulardaydım.
Sen benim hiç dinmeyen yağmurumsun
Seni değil, ben beni terk edemem...
Sen benim sonsuz uykusuzluğumsun,
Ben senden daha öteye gidemem.
Eski gemiler gibi limanlarda,
Beyaz yelkenlerimi is bağlamış.
Ben kendime bakamam aynalarda,
Gölgen oralarda bensiz ağlamış.
Belki dünde kalmış, bir daha gelmez
Sen gündüzümsün, oysa gece benim.
Sanma ki... O hüzün, adam öldürmez,
Kaybolan biz değil, sadece benim...
---
Hep sen yağ üstüme, ben ıslanayım.
Artık kaldırımlardan ürküyorum.
Sen hep yağmur ol siyah gecelerde
Ben artık mavilerden korkuyorum...
